Post-Apocalypsis Wystawa krajów i regionów

Jednocześnie apokalipsa była zwiastunem zmian nadchodzących w kulturze Zachodu, w tym przekroczenia klasycznej sytuacji teatralnej, polegającej na odtwarzaniu i rekonstrukcji istniejących zdarzeń i tekstów, i uwolnienia głębszego potencjału performatywnego. Instalacja Post-Apocalypsis projektuje współczesną wizję świata postantropocentrycznego: sieciowego i globalnego. Widzowie wchodzą bezpośrednio w skondensowaną przestrzeń strumienia danych pogodowych z różnych miejsc zagrożeń i katastrof energetycznych na Ziemi (m.in. Czarnobyl, Los Alamos, Fukushima). Stale aktualizowane dane są przetwarzane artystycznie poprzez sonifikację – w ten sposób instalacja wypełnia się zmienną audiosferą, reagującą na ludzką obecność. Energetycznych przełączników komunikacyjnych można doświadczyć także w ramach zaskakującej interakcji z technologicznie przekształconymi elementami natury. Wszelkie wcześniejsze romantyczne wizje natury, przedstawianej jako krajobraz i tło dla ludzkich wydarzeń, niegdyś tak kluczowe dla rozwoju scenografii teatralnej, ulegają radykalnej rewizji. Poprzez tę interakcję ujawnia się nowe rozumienie technologii. Powszechnie definiowana jako istniejąca w opozycji do natury technologia staje się w instalacji częścią natury i tworzy wraz z nią hybrydowy ekosystem komunikacyjny. W Post-Apocalypsis mamy do czynienia z nową definicją człowieka. Ludzie traktowani są przede wszystkim jako aktywna część ziemskiego systemu pogodowego. W instalacji system ten jest zaprojektowany jako doświadczenie dynamicznego stanu atmosfery: kombinacji nie tylko zjawisk naturalnych, ale jednocześnie niepokojów społecznych, politycznych i ekonomicznych. W dzisiejszych czasach spektakl życia odbywa się w technologicznie zapośredniczonych systemach globalnych, łączących ludzkie i nie-ludzkie w apokaliptyczne sytuacje: permanentne przeczucia współczesnego życia.