Wesele, którego nie było Makers

Pośród nich jest Wesele Stanisława Wyspiańskiego – utwór z roku 1901, opisujący ślub zawarty wówczas między podkrakowską chłopką a przedstawicielem krakowskiej bohemy. Na weselu tym doszło do spotkania i konfrontacji dwóch grup społecznych: chłopstwa i inteligencji, które nie potrafią stworzyć narodowej wspólnoty. To jeden z najważniejszych i najczęściej granych utworów polskiego repertuaru, opisujący drastycznie polskie niemożności i kompleksy. Paradoksem jest, że autor opisując wydarzenia weselne ani razu nie zająknął się jak wyglądał weselny stół. A przecież wiejskie wesela to pod względem kulinarnym aż po dziś dzień wielkie theatrum culinae, popis społecznych aspiracji, nadzieja na lepsze życie.

Rekonstrukcji tego gastronomicznego uniwersum podejmie się prof. Anna Królikiewicz z Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz teatrolog i krytyk kulinarny Maciej Nowak. Bazując na produktach lokalnych Małopolski, po przestudiowaniu źródeł z epoki, nakreśli sensualną, smakową wizję polskiego, narodowego wesela sprzed 100 lat, na które współczesny widz wkroczy już w trakcie jego trwania.

Kapela jeszcze rżnie nerwowe rytmy, ale zabawa powoli dogorywa. Na stołach znajdują się resztki uczty, zaś weselnikom w głowie szumi alkohol – dużo alkoholu. Jego zapach przepełnia całą izbę. – Gdyby Chopin żył to by pił – mówi w sztuce Wyspiańskiego bohater, zwany Nosem, dla którego wzorcem był znany w całej Europie modernistyczny polski pisarz Stanisław Przybyszewski. Narodowa dyskusja toczy się w klimacie dekadencji, pijackich urojeń i ucieczki od politycznego realizmu.